شخصیّت پردازی در نمایشنامه «سوگنامۀ حلاج»

امروزه ادبیّات ارتباط تنگاتنگی با علوم مختلف ازجمله روان شناسی دارد و نقش روان شناسی در آن از جنبه های مختلف قابل بررسی است که یکی از آن ها شخصیّت و شخصیّت پردازی است.شخصیّت پردازی از عناصر بسیار پراهمیت هر اثر ادبی به خصوص نمایشنامه است؛ چراکه نویسنده با قدرت و توانایی خود، شخصیّت های اثرش را درنظر خواننده کاملاً واقعی جلوه می دهد. این جستار برآن است تا با روش تحلیل محتوا، به شخصیّت پردازی در یکی از نمایشنامه های معروف ادبیّات معاصر عربی با عنوان «تراژدی حلاج» اثر صلاح عبدالصبور، بپردازد و جنبه های مختلف شخصیّت های آن را اعم از: ایستا، پویا، قراردادی، نوعی و همه جانبه ، نقد و بررسی کرده سپس هر شخصیّتی را در جایگاه مناسب خود  قرار دهد. در این مقاله به نقش رئالیستی شخصیّت پردازی نیز اشاره می شود؛ چراکه دراین تراژدی به کمک حلاج، اندیشه های واقع گرایانه نویسنده به نمایش گذاشته و با بکارگیری عنصر گفتگو  شخصیت های منفی، مثبت، معتدل و مقاوم آن معرفی می شود.